Το 1888 ήταν η πρώτη χρονιά που αναγνωρίστηκε ότι η θυρεοειδική νόσος μπορεί να σημαίνει ψυχιατρικές εκδηλώσεις, οι οποίες μπορεί να βελτιωθούν με την διόρθωση της θυρεοειδικής βλάβης. Αργότερα, ο Asher ανακοίνωσε ότι ασθενείς με υποθυρεοειδισμό μπορεί να εμφανιστούν με κατάθλιψη ή ψύχωση. Τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού συχνά μιμούνται αυτά της κατάθλιψης, ενώ τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού συχνά συμπεριλαμβάνουν άγχος, δυσφορία, συναισθηματική αστάθεια, αλλά και μανία και κατάθλιψη.

Για τους λόγους αυτούς, οι ορμόνες του θυρεοειδούς έχουν μελετηθεί πολύ σε ασθενείς που παρουσιάζονται με διαταραχές συμπεριφοράς. 

Η νόσος του Parkinson περιεγράφηκε για πρώτη φορά το 1817 από τον Dr James Parkinson. Είναι μια αργά εξελισσόμενη νευρολογική διαταραχή, η οποία προκαλείται από την εκφύλιση συγκεκριμένων νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου. Συνήθως εμφανίζεται μετά την ηλικία των 50 ετών, με ίδια συχνότητα και στα δύο φύλα, και είναι μια από τις συχνότερες διαταραχές του νευρικού συστήματος στους ηλικιωμένους. Μπορεί να εμφανιστεί όμως και σε άτομα νεότερης ηλικίας. Ωστόσο εμφανίζεται σπάνια σε παιδιά. Τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν σε σημαντικό βαθμό από ασθενή σε ασθενή. Τα πρώτα σημεία της νόσου περιλαμβάνουν το αίσθημα κόπωσης, την απώλεια δύναμης, το μειωμένο συντονισμό οφθαλμών-χεριών και την αίσθηση τρόμου του βραχίονα.