Τί είναι ο ιός των ανθρώπινων κονδυλωμάτων και για ποιούς λόγους χρειάζεται να είμαστε ενημερωμένοι; Πλέον, η πρόσβαση στον ειδικό και τις διαγνωστικές υπήρεσίες είναι ευκολότερη ενώ όλο και αυξάνεται ο αριθμός των ατόμων που διαπιστωμένα έχουν μολυνθεί. Ο Γυναικολόγος του ΨυχολοΖῆν απαντά στις ερωτήσεις σας και μας ενημερώνει για τον τρόπο μετάδοσης, τα συμπτώματα, τη θεραπεία, καθώς και άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με τη νόσο. Τί γίνεται στην περίπτωση της εγκυμοσύνης, πώς επηρεάζεται η ερωτική μας ζωή και τί μπορεί να σημαίνει για τη σχέση του ζευγαριού αν ένας από τους δύο συντρόφους διαπιστώσει παρουσία του HPV. Ποιά είναι η αποτελεσματικότητα του σχετικού εμβολίου αλλά και ποιά η σχέση του HPV και του καρκίνου;

Ο νέος κορωνοϊός έχει δημιουργήσει χωρίς καμία αμφιβολία μια νέα πραγματικότητα για όλους παγκοσμίως. Η τήρηση των κανόνων υγιεινής αλλά και η χρήση μάσκας είναι τα μόνα όπλα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν όσο η επιστημονική κοινότητα ερευνά την πιθανή φαρμακευτική θεραπεία αλλά και το πιο αποτελεσματικό εμβόλιο. Αυτό που ίσως να αποτελεί την πιο σημαντική πρόκληση είναι η χρήση μάσκας από τα παιδιά στο σχολείο. Με την πρώτη εξαγγελία αυτού του μέτρου, οι αντιδράσεις ήταν έντονες και κυρίως από τους γονείς. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έγινε ένας άτυπος «πόλεμος» ανάμεσα στους υποστηρικτές των μέτρων και σε αυτούς που αρνούνται ακόμη και την ύπαρξη του ιού.

Η συχνότητα της υπογονιμότητας των ζευγαριών είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο πρόβλημα μιας και το ποσοστό της αυξήθηκε από 7-8% την δεκαετία του 1960 σε 30-35% τη δεκαετία του 1990. Ένα ζευγάρι συνιστάται να αρχίσει έλεγχο για υπογονιμότητα μετά την παρέλευση ενός έτους με τακτικές σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλάξεις, εκτός αν συνυπάρχει κάποιος επιβαρυντικός παράγοντας, όπως π.χ. ιστορικό κρυψορχίας στον άντρα ή προχωρημένη ηλικία στη γυναίκα. Έχει διαπιστωθεί ότι στο 60% των υπογόνιμων ζευγαριών συνυπάρχει αίτιο τόσο στον άντρα όσο και στη γυναίκα.Το ίσως μεγαλύτερο πρόβλημα στην διερεύνηση της ανδρικής υπογονιμότητας είναι ότι οι άνδρες δεν απευθύνονται στον ειδικό (Ουρολόγο- Ανδρολόγο).

Ο όρος «επαγγελματική εξουθένωση» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1974 από τον Freudenberger, με σκοπό την περιγραφή των συμπτωμάτων σωματικής και ψυχικής εξουθένωσης σε επαγγελματίες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και γενικότερα, σε χώρους που δημιουργούνται στενές σχέσεις μεταξύ επαγγελματιών και ατόμων. Ο πιο ευρέως αναφερόμενος ορισμός της επαγγελματικής εξουθένωσης είναι εκείνος της ψυχολόγου Christine Maslach (1982), η οποία την ορίζει ως «την απώλεια ενδιαφέροντος για τους ανθρώπους με τους οποίους κάποιος εργάζεται, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής εξάντλησης και χαρακτηρίζεται από συναισθηματική εξάντληση όπου ο επαγγελματίας δεν έχει πλέον καθόλου θετικά αισθήματα συμπάθειας ή σεβασμού για τους πελάτες ή ασθενείς».