Ο προστάτης έλαβε το όνομά του επειδή «προΐσταται» της ουροδόχου κύστεως και όχι επειδή προστατεύει. Ένα από τα αίτια της «διόγκωσής» του είναι η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, η οποία σε ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών οδηγεί σε συμπτωματολογία (συμπτώματα κατώτερου ουροποιητικού) τα οποία επηρεάζουν την ποιότητα ζωής τους σε ποσοστά άνω του 30%. Η μέγιστη συχνότητά της πάθησης αυτής εμφανίζεται σε ηλικίες άνω των 80 ετών ωστόσο ένα μεγάλο ποσοστό ανδρών την εμφανίζει από ηλικίες ακόμα και 40 ετών.

Όσον αφορά τα συμπτώματα, 25% των ανδρών 55 ετών και το 50% των ανδρών σε ηλικία 70 ετών παραπονούνται για αυτά, άλλοτε άλλης έντασης.

Η διαταραχή στρες μετά από ψυχοτραυματική εμπειρία ή αλλιώς Μετατραυματικό Σύνδρομο (Post Traumatic Stress Disorder- PTSD), μπορεί να προκύψει όταν ένα άτομο έχει εμπλακεί το ίδιο ή έχει πληροφορηθεί από άλλους, για ένα ιδιαίτερης έντασης στρεσογόνο γεγονός, το οποίο θα προκαλούσε ψυχική ανησυχία κι αναστάτωση σε όλους τους ανθρώπους. Παραδείγματα είναι ο πόλεμος, τα βασανιστήρια, οι φυσικές καταστροφές, τα σοβαρά ατυχήματα, οι βιασμοί κ.λ.π. Τα συμπτώματα του PTSD περιλαμβάνουν φόβο, έντονο αίσθημα αβοηθητότητας το οποίο ενίοτε μπορεί να φτάσει έως ψυχικό τρόμο, επανειλημμένες αναβιώσεις του γεγονότος (flashbacks), εφιάλτες. Επίσης μπορεί να συνυπάρχουν κενά μνήμης σε σχέση με το συμβάν. 

Η ψωρίαση είναι μια μη μεταδοτική χρόνια συστηματική αυτοάνοση πάθηση η οποία προσβάλλει κυρίως το δέρμα και τις αρθρώσεις αλλά συνδέεται και με αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση μεταβολικού συνδρόμου, καρδιαγγειακών νοσημάτων, φλεγμονωδών νοσημάτων του εντέρου και κατάθλιψης.

Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, με την ίδια συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες. Υπολογίζεται ότι περίπου 2-5% του πληθυσμού παγκοσμίως εμφανίζει ψωρίαση. Έχει διάφορες κλινικές μορφές μεταξύ άλλων φλυκταινώδης, σταγονοειδής, ερυθροδερμική, ανάστροφη και κατά πλάκας η οποία είναι και η συχνότερη. Η πορεία της ψωρίασης χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις.

Η Ειδική Γλωσσική Διαταραχή είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή η οποία περιγράφει την κατάσταση της καθυστερημένης γλωσσικής ανάπτυξης σε παιδιά ενώ παράλληλα απουσιάζουν άλλες αιτίες όπως είναι ο αυτισμός, η κώφωση ή η νοητική υστέρηση. Τα παιδιά με ειδική γλωσσική διαταραχή έχουν τυπική ευφυΐα, όραση, ακοή και συναισθηματική ανάπτυξη. Συνήθως αρχίζουν να μιλούν περίπου στην ίδια ηλικία με τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά, αλλά η πρόοδος της γλωσσικής τους ανάπτυξης είναι σημαντικά πιο χαμηλή. Η δυσκολία που αντιμετωπίζουν εκδηλώνεται από νωρίς, περίπου στην ηλικία των 12 μηνών όπου το παιδί αναμένεται να πει τις πρώτες του λέξεις μέχρι την ηλικία των 2-3 ετών όπου το παιδί σχηματίζει τις πρώτες του φράσεις και προτάσεις.