Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερικινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) αποτελεί στις μέρες μας μια πολύ συχνή διάγνωση και ταυτόχρονα έναν γρίφο για την επιστημονική κοινότητα. Ως ΔΕΠ-Υ (στα αγγλικά: Attention Deficit Hyperactivity Disorder – A.D.H.D.) ορίζεται η αναντίστοιχη για την ηλικία ενός παιδιού υπερκινητικότητα, απροσεξία και παρορμητικότητα. Εντάσσεται στην κατηγορία των λεγόμενων νευροαναπτυξιακών διαταραχών και μαζί με την Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος συνιστούν τις πιο συχνές διαγνώσεις. Η ΔΕΠ-Υ δεν αφορά μόνο τα παιδιά αλλά μπορεί να διαγνωστεί και σε έφηβους ή ενήλικες, ενώ ταυτόχρονα παραμένει μια κατάσταση ενεργή δια βίου. Κατά την ενηλικίωση, ωστόσο, τα συμπτώματα υποχωρούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. 

Είναι γνωστό ότι το κάπνισμα ενέχεται για καρκίνο του αναπνευστικού συστήματος και για πολλές άλλες αρνητικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Αυτό που δεν είναι γνωστό, στους μη ιατρούς, είναι οι αντίστοιχες επιδράσεις στο ουροποιητικό σύστημα και πιο συγκεκριμένα στον νεφρό, στον ουρητήρα, στην ουροδόχο κύστη ακόμα και στον προστάτη. Το κάπνισμα λοιπόν είναι ένας από τους βασικότερους αν όχι ο βασικότερος αιτιολογικός παράγοντας για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως, του νεφρού και του ουρητήρα ενώ ενέχεται σημαντικά στην βιολογική συμπεριφορά του καρκίνου του προστάτη. 270.000 ασθενείς τον χρόνο θα διαγνωστούν με καρκίνο του νεφρού παγκοσμίως και από αυτούς 116.000 θα καταλήξουν από την νόσο. 

Η ΔΕΠ-Υ χαρακτηρίζεται από τρία βασικά είδη συμπτωμάτων: αυτά που αφορούν στην ικανότητα συγκέντρωσης και διατήρησης της προσοχής, αυτά που αφορούν στην κινητική δραστηριότητα και αυτά που αφορούν στην ικανότητα αναστολής των αυθόρμητων αντιδράσεων. Η αιτιολογία τους είναι κυρίως «πρωτογενής» και απορρέουν ουσιαστικά από τη φύση της διαταραχής, δηλαδή έχουν οργανική αιτιολογία, ενώ  η ένταση και η συχνότητα των συμπτωμάτων διαφέρουν από παιδί σε παιδί. Σε σχέση με το φύλο, τα αγόρια συνήθως παρουσιάζουν συμπεριφορικές δυσκολίες στην τάξη, ενώ τα κορίτσια παρουσιάζουν συνήθως μεγαλύτερη διάσπαση προσοχής και αποχή από το μάθημα με ελάχιστες διασπαστικές συμπεριφορές. 

Η κοινωνική εργασία στο δρόμο (streetwork) αποτελεί προσέγγιση ευάλωτων πληθυσμών οι οποίοι είναι απομακρυσμένοι από τους φορείς παροχών υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής πρόνοιας. Λειτουργεί ως υπηρεσία πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και στηρίζει πληθυσμούς που διαβιούν σε συνθήκες δρόμου.

Παρά το γεγονός ότι έχουν αναπτυχθεί διαφορετικοί ορισμοί και περιγραφές της προσέγγισης αυτής, ο κοινός στόχος τους εστιάζεται στην προσβασιμότητα των πληθυσμών αυτών στα υπάρχοντα υποστηρικτικά δίκτυα, η οποία αποτελεί δικαίωμα των ανθρώπων στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και προϋπόθεση για μια δίκαιη κοινωνία (Grymonprez, Roose & Roets, 2017).