Σε ένα διαζύγιο τα πιο ευάλωτα μέλη είναι σίγουρα τα παιδιά. Εκείνα έρχονται αντιμέτωπα με πλήθος συναισθημάτων και χρειάζεται να νιώσουν ασφάλεια και σταθερότητα. Για το λόγο αυτό ο τρόπος που οι ίδιοι οι γονείς θα χειριστούν τον χωρισμό τους, είναι καθοριστικός για την ψυχολογία τους. Δυστυχώς όμως, αρκετά διαζύγια εξελίσσονται σε αντιδικία, με δυσκολίες στην επικοινωνία και εντάσεις. Όταν αυτό συμβαίνει, τα παιδιά, βρίσκονται πάντα εν μέσω των πυρών. Χωρίς να έχουν προλάβει να πενθήσουν τον χωρισμό των γονέων, έρχεται μια πρόσθετη συνθήκη, αυτή των καβγάδων, η οποία δε τους επιτρέπει να αφομοιώσουν όλες τις αλλαγές στην καθημερινότητα, έτσι όπως διαμορφώνεται. 

Τα τελευταία χρόνια τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατακλύζουν το κοινό με ανεξέλεγκτες πληροφορίες σχετικές με την υγιεινή διατροφή. Ωστόσο μια σημαντική ομάδα ανθρώπων φάνηκε πως δεν μπορεί να τις διαχειριστεί σωστά και έτσι τα τελευταία χρόνια ήρθε στο προσκήνιο μια νέα διατροφική διαταραχή που ονομάζεται «ορθορεξία». Ετυμολογείται από την ελληνική λέξη «ορθός» και «όρεξη». Προτάθηκε πρώτη φορά το 1977 από τον Αμερικάνο ιατρό Steven Bratman και αφορά την παθολογική εμμονή των ατόμων με την ορθότητα των τροφών που καταναλώνουν με σκοπό να έχουν καλή κατάσταση υγείας. Είναι μια διαταραγμένη διατροφική συμπεριφορά που όμως δεν περιλαμβάνεται ακόμα στην επίσημη ταξινόμηση διαταραχών πρόσληψης τροφής του DSM-IV.

Οι λόγοι για τους οποίους ένα ζευγάρι μπορεί να οδηγηθεί στο διαζύγιο είναι πολλοί. Ασυμφωνία χαρακτήρων, διαφορετικές ανάγκες, απιστία, συνεχείς καβγάδες. Όποιες και αν είναι όμως οι φαινομενικές αιτίες, η ουσία είναι ότι οι δύο σύντροφοι αδυνατούν να συνυπάρξουν, να βρουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας και να ζήσουν μαζί αρμονικά βιώνοντας θετικά συναισθήματα. Έτσι οδηγούνται στην απόφαση του χωρισμού. Σε αρκετές δε περιπτώσεις ο συναισθηματικός χωρισμός έχει προηγηθεί του φυσικού, δηλαδή αρκετά ζευγάρια ενώ διαβιούν στο ίδιο σπίτι, βρίσκονται σε συναισθηματική απόσταση χωρίς καμία ουσιαστική επαφή, μέχρι τη στιγμή που θα παρθεί και η οριστική απόφαση όπου ό ένας εκ των δύο θα αλλάξει κατοικία.

Πολύ συχνά πριν από μια αλλαγή παρατηρούμε ότι βιώνουμε έντονο στρες. Ακόμη και αν πρόκειται να μεταβούμε σε μία συνθήκη η οποία μας είναι ευχάριστη ή φαντάζει ευνοϊκότερη από αυτή στην οποία βρισκόμαστε στο παρόν είναι πολύ πιθανό εμείς να βιώνουμε αρκετή ένταση. Η ταυτόχρονη αίσθηση χαράς, ενθουσιασμού, εγρήγορσης, ικανοποίησης και παράλληλα αγωνίας, ανασφάλειας ή παρόρμησης να εγκαταλείψουμε την επικείμενη δράση ή ενεργοποίησή μας ενδεχομένως σε κάποιους μοιάζει αντιφατική ή ακόμη μπορεί να μην είναι κατανοητή αυτή η σύγχρονη αίσθηση των δύο αισθημάτων ή η φύση της αγωνίας.  Ωστόσο, υπάρχει εξήγηση για αυτό. Προφανώς, η αλλαγή την οποία θέλουμε να φέρουμε είναι επιθυμητή ωστόσο δεν παύει να είναι κάτι καινούριο, δηλαδή κάτι άγνωστο.