Η σχιζοφρένεια είναι μια νευροψυχιατρική νόσος, που ανήκει στην κατηγορία των ψυχώσεων. Τον όρο εισήγαγε ο Ελβετός ψυχίατρος Eugen Bleuler. Το βασικό χαρακτηριστικό τόσο στη σχιζοφρένεια είναι η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Ο ασθενής που πάσχει από ψυχωτική διαταραχή, έχει βέβαιες πεποιθήσεις παραληρηματικού χαρακτήρα. Οι ιδέες αυτές μπορεί να είναι παράδοξες ( πχ «με κυνηγούν εξωγήινοι») ή να εμφανίζουν αληθοφανές περιεχόμενο («η σύζυγός μου με απατά»). Το βασικό στοιχείο που διαχωρίζει όμως την παραληρηματική από τις υπόλοιπες πεποιθήσεις, είναι ότι δεν ανασκευάζεται με λογικά επιχειρήματα κι ο ασθενής παραμένει βέβαιος για την αλήθεια της, ανεξαρτήτως εξηγήσεων που του παρέχονται.

Τα οιστρογόνα είναι οι θηλυκές ορμόνες που ρυθμίζουν τον κύκλο της γυναίκας. Όλες οι ορμόνες δρουν μέσω ορμονικών υποδοχέων. Υπάρχουν υποδοχείς οιστρογόνων σε πολλούς ιστούς.  Πειράματα (Sherwin, 1997) δείχνουν ότι έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ). Ένα βασικό ερώτημα είναι σε ποιό βαθμό η μείωση των οιστρογόνων στο αίμα, που συμβαίνει με την αύξηση της ηλικίας και ιδιαίτερα μετά την εμμηνόπαυση, έχει αντίκτυπο στη γνωστική λειτουργία και την ψυχολογική υγεία των γυναικών, ειδικά όσον αφορά τη διάθεση. Οι νευροεπιστήμες έδειξαν ότι τα οιστρογόνα πράγματι επηρεάζουν τη βιοχημεία και τη μορφολογία του εγκεφάλου που ως γνωστό είναι σημαντικές για τις γνωστικές λειτουργίες.

Ο θηλασμός προσδίδει στη μητέρα τόσο σωματικά όσο και ψυχοκοινωνικά οφέλη. Όσον αφορά τα σωματικά οφέλη, ο θηλασμός βοηθά την μητέρα να έχει ταχεία επιστροφή στο σωματικό βάρος που είχε πριν από την εγκυμοσύνη. Ακόμα, οι γυναίκες που θηλάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα φαίνεται να διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης τόσο καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών όσο και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Τέλος, πολλές γυναίκες βιώνουν το αίσθημα της επιλόχειου κατάθλιψης γεγονός που διαταράσσει τη σχέση μητέρας- βρέφους στα πολύ πρώιμα στάδια της γέννησης. Έρευνες έχουν δείξει ότι ο θηλασμός μπορεί να βοηθήσει αυτές τις μητέρες προσδίδοντας τους αυξημένη αυτοεκτίμηση.

Από ιατρικής πλευράς, η παχυσαρκία αναγνωρίζεται σήμερα ως νόσος. Συσχετίζεται με πολλές ασθένειες όπως την αρτηριακή υπέρταση, την στεφανιαία νόσο, τα αγγειακά εγκεφαλικά, τον σακχαρώδη διαβήτη, την αποφρακτική άπνοια ύπνου, ορισμένα είδη καρκίνου, την οστεοαρθρίτιδα και το άσθμα. Σε ψυχολογικό επίπεδο, πολλές φορές είναι το επίκεντρο ενός φαύλου κύκλου χαμηλής αυτοεκτίμησης - εσωστρέφειας - κοινωνικής αδράνειας - κατάθλιψης που οδηγεί στο καταφύγιο της λαιμαργίας ως πηγής απόλαυσης και αντιμετώπισης τους στρες. Ακόμα και χωρίς την ύπαρξη των παραπάνω ψυχολογικών καταστάσεων η παχυσαρκία έρχεται ως αποτέλεσμα ενός τρόπου ζωής που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη άσκησης και την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε θερμίδες.