Τα όρια κατέχουν ουσιώδη θέση μέσα στην οικογένεια και στην ανατροφή των παιδιών. Συμβάλλουν στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του και διαμορφώνουν τους ρόλους ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Συνήθως τα όρια συγχέονται με την αυστηρή τιμωρία, την απαγόρευση και την επιβολή. Και εκεί έγκειται η δυσκολία των γονέων να τα θέσουν. Στην πραγματικότητα όμως τα όρια είναι διδασκαλία, είναι το μέσο για να “εκπαιδεύσουμε” τα παιδιά σε κοινωνικά επιθυμητούς τρόπους συμπεριφοράς, να τους διδάξουμε κανόνες, να τους μάθουμε τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται. Παρόλο που για όλα τα παιδιά τα όρια μοιάζουν δυσάρεστα, στην πραγματικότητα τα βοηθάνε να νιώσουν ασφάλεια.

Το Μυξοιδηματικό κώμα είναι μια εξαιρετικά σπάνια κατάσταση, είναι το τελικό στάδιο υποθυρεοειδισμού, όταν η πάθηση δεν θεραπεύεται. Χαρακτηρίζεται από προοδευτική κόπωση, καταβολή, υποθερμία, μειωμένη λειτουργία των πνευμόνων, υπογλυκαιμία, χαμηλά επίπεδα νατρίου και μπορεί να οδηγήσει σε shock και θάνατο. Παρουσιάζεται συχνότερα χειμερινούς μήνες, σε ηλικιωμένους ασθενείς με συνυπάρχουσα πνευμονική ή αγγειακή νόσο και τα ποσοστά θνητότητας υπερβαίνουν το 50%. Ο ασθενής ( ή κάποιος συγγενής του αν ο ίδιος δεν έχει την δυνατότητα) αναφέρει ιστορικό θυρεοειδοπάθειας, λήψης ραδιενεργού ιωδίου, ακτινοβολίας του τραχήλου ή θυρεοειδεκτομής. Το ιστορικό δείχνει προοδευτική έναρξη λήθαργου που καταλήγει σε κώμα.

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας ορίσαμε την έννοια της εκδραμάτισης ή  αλλιώς συναισθηματικής εκφόρτισης ή εκτόνωσης και περιγράψαμε τί ακριβώς είναι σε επίπεδο συμπεριφοράς καθώς και για ποιούς λόγους μπορεί να προκύπτει. Στο παρόν άρθρο, θα δώσουμε κάποια παραδείγματα της εμφάνισης του acting out αλλά και της ερμηνείας του. Στο πλαίσιο μιας θεραπευτική συνεδρίας θα μπορούσε να είναι η απότομη εναλλαγή θέματος όταν ο θεραπευόμενος “αγγίζει” συναισθηματικά επώδυνα σημεία. Θα μπορούσε να είναι η ενασχόληση με τα μαλλιά του, οι φαινομενικά σπασμωδικές κινήσεις εκτόνωσης του ποδιού ή ένα ξαφνικό τηλεφώνημα που “πρέπει” να απαντηθεί στο πλαίσιο μιας οικογενειακής ή θεραπείας ζεύγους ή μία θορυβώδης αντίδραση...

Η ενδοοικογενειακή βία, είναι ένα ιδιαίτερο κοινωνικό φαινόμενο το οποίο συχνά αποσιωπάται καθώς καταγγέλλεται σπάνια ενώ λίγες είναι οι φορές που θα πάρει τον «δρόμο» της δικαιοσύνης. Σύμφωνα με τους Fawcett, Featherstone, Hearn και Toft, η βία συνυπάρχει με την ανθρώπινη υπόσταση και ιστορικά εμμένει σε κάθε μορφή κοινωνίας, σε κάθε πολιτισμό και κάθε κοινωνική τάξη. Ενυπάρχει μέσα στην ίδια την κοινωνική δομή, αλλά παρόλα αυτά κατ΄επανάληψη κρούσματα βίας προκαλούν έκπληξη. Οι καταστάσεις κρίσης που παρουσιάζονται μέσα στην οικογένεια εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται περισσότερο στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του άτυπου δικτύου της και λιγότερο με τη μεσολάβηση του επίσημου δικτύου κοινωνικών υπηρεσιών.