Η τάξη είναι ένα απαιτητικό πλαίσιο για τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ κυρίως επειδή προϋποθέτει δέσμευση σε συμπεριφορές και δεξιότητες που σχετίζονται με βασικά τους ελλείμματα. Η πρώτη δυσκολία τους αφορά μαθησιακά θέματα (π.χ. φτωχή μαθησιακή επίδοση, αποβολές και συχνές συστάσεις κ.α.) ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις των εκπαιδευτικών για τη διαχείριση της τάξης παιδιών με ΔΕΠ-Υ. Ανάμεσα σε άλλα οι εκπαιδευτικοί επιθυμούν πληρέστερη ενημέρωση για τα συμπτώματα/διάγνωση της ΔΕΠ-Υ καθώς δεν διαθέτουν επαρκή ενημέρωση για επιστημονικά τεκμηριωμένες μεθόδους διαχείρισης προβληματικών συμπεριφορών, ενώ διαθέτουν περισσότερο θετικές παρά αρνητικές στάσεις για τους μαθητές με ΔΕΠ-Υ.

Ήταν το καλοκαίρι του 2015, στα κεντρικά γραφεία της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας στην Γαλλία, όταν για πρώτη φορά είχα την τύχη να μάθω από τους πρώτους για τις τότε επαναστατικές προκλινικές και κλινικές έρευνες με χρήση ριβονουκλεϊκών οξέων στην καρδιολογία. Η Eva van Rooij συνεπήρε το ακροατήριο, μας μετέφερε στην επανάσταση των ριβονουκλεϊκών θεραπειών και στις νέες λαμπρές δυνατότητες που ανοίγονται για την ιατρική. Τα ριβονουκλεϊκά οξέα, το «λογισμικό» των κυττάρων που μεταφέρουν την πληροφορία του αποθηκευμένου γενετικού μας υλικού για την παραγωγή πρωτεϊνών από τον πυρήνα στο κυτταρόπλασμα, είναι μια αποθέωση της σοφίας της φύσης στο πλαίσιο του κεντρικού δόγματος της μοριακής βιολογίας. 

Η «Παγκόσμια Συνέλευση του Γήρατος», το 1982 στη Βιέννη, ύστερα από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε., υιοθέτησε την ηλικία των 60 ετών και άνω, ως όριο για τη καταγραφή των ατόμων που ανήκουν στην τρίτη ηλικία. Αρκετοί επιστήμονες ωστόσο, ως αντίστοιχο όριο θεωρούν την ηλικία των 65 ετών και άνω, ενώ κάποιοι προτιμούν τον διαχωρισμό του συνόλου των υπερηλίκων σε υποσύνολα ηλικιών καθώς θεωρούν ότι τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν διαφοροποιούνται ανάλογα με την πρόοδο της ηλικίας. Σήμερα, έχει επικρατήσει διεθνώς η ηλικία των 65 ετών, η οποία ταυτίζεται με την ηλικία της συνταξιοδότησης. Στο άρθρο θα βρείτε αναλυτικά τα υποστηρικτικά δίκτυα, στα οποία μπορούν να απευθυνθούν για στήριξη και βοήθεια τα άτομα της τρίτης ηλικίας. 

Έχετε αναρωτηθεί πώς ένας μαθητής με ΔΕΠ-Υ μετά από μια τόσο μεγάλη περίοδο απομόνωσης στο σπίτι με έλλειψη καθημερινής οργάνωσης δραστηριοτήτων και προγράμματος μπορεί να επιστρέψει στην τάξη; Πώς δηλαδή από ένα πλαίσιο χαλαρό, ελεύθερο, αδόμητο μπορεί να υπακούσει και να «πειθαρχήσει» στους κανόνες και την οργάνωση ενός δομημένου πλαισίου όπως η τάξη; Πώς θα μπορέσει να «τιθασεύσει» παρορμήσεις μιας χαοτικής κατάστασης εγκλεισμού στο εδώ και τώρα μιας τάξης; Διαβάστε κάποιες χρήσιμες συμβουλές από την Μαίρη Γώγου, Ειδική Παιδαγωγό-Σχολική Ψυχολόγο (ΜΑ, Μsc) σχετικά με το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε έναν μαθητή με ΔΕΠ-Υ να προσαρμοστεί καλύτερα στο σχολικό πλαίσιο μετά την περίοδο της καραντίνας.