Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (1946), η ψυχική υγεία ορίζεται ως «η κατάσταση ευεξίας όπου κάθε άτομο αντιμετωπίζει με επιτυχία τα προβλήματα της ζωής, μπορεί να εργαστεί παραγωγικά και να συμμετέχει ενεργά στο κοινωνικό του περιβάλλον και όχι απλά η απουσία ενός προβλήματος ή μιας «διαταραχής.» Σύμφωνα με την κ. Τσαλίκογλου, διαχρονικά, υπήρξαν διαφορετικές απόψεις γύρω από την έννοια της ψυχικής ασθένειας, όμως, το κοινό στοιχείο τους ήταν η αντίληψη ότι η ψυχική ασθένεια είναι στενά συνδεδεμένη με την επικινδυνότητα. Οι διάφορες απόψεις μεταβάλλονται στη διάρκεια των χρόνων ανάλογα με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν και το επίπεδο ανάπτυξης και εξέλιξης της επιστημονικής γνώσης. 

Πολύδυμη ονομάζεται η κύηση κατά την οποία συνυπάρχουν δύο ή περισσότερα έμβρυα εντός της ενδομήτριας κοιλότητας. Οι πολύδυμες κυήσεις αποτελούν το 2% όλων των κυήσεων, ενώ οι δίδυμες αποτελούν το 95% του συνόλου των πολυδύμων κυήσεων. Η πολύδυμη κύηση μπορεί να οφείλεται είτε στη γονιμοποίηση και εμφύτευση περισσοτέρων του ενός γονιμοποιημένων ωαρίων, είτε στην αυτόματη σχάση ενός αρχόμενου αναπτυσσόμενου εμβρύου σε επιμέρους μέρη, είτε και στα δυο ταυτόχρονα. Η πολύδυμη κύηση είναι πολλαπλή ευτυχία για τους γονείς και την ευρύτερη οικογένεια, αλλά είναι δεδομένο πως συνδέεται και με μία κάποια αύξηση της δυσκολίας κατά τη διάρκεια της κύησης του τοκετού αλλά και της λοχείας. 

Κύηση είναι η διαδικασία κατά την οποία μια γυναίκα φέρει ένα γονιμοποιημένο ωάριο, το οποίο αναπτύσσεται κι εξελίσσεται μέσα της και διαρκεί μέχρι και τη γέννηση του βρέφους. Ο ιατρικός όρος για την κυοφορούσα γυναίκα είναι "έγκυος" και για το μωρό πριν τη γέννησή του ’’έμβρυο’’. Μία φυσιολογική εγκυμοσύνη διαρκεί περίπου 40 εβδομάδες από την τελευταία έμμηνο ρύση (ή 38 εβδομάδες μετά τη γονιμοποίηση του ωαρίου). Τις περισσότερες φορές η διαδικασία αυτή κυλά ομαλά και μετά από μια τελειόμηνη κύηση, η επίτοκος μπαίνει σε τοκετό κοντά στην πιθανή ημερομηνία και γεννά ένα υγιές μωρό. Λίγες ημέρες αργότερα, εξέρχεται του νοσοκομείου και ξεκινά τη νέα της καθημερινότητα. Κάποιες όμως κυήσεις δεν εξελίσσονται ομαλά. 

Σύμφωνα με τον Leymann, οι παράγοντες που προκαλούν συγκρούσεις και καταλήγουν σε ηθική παρενόχληση στoν χώρο εργασίας είναι οι εξής: Η οργάνωση εργασίας, η μη κατανομή αρμοδιοτήτων, σε συνδυασμό με την κακή διαχείριση χρόνου, τον υψηλό φόρτο εργασίας και τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια για την επίτευξη στόχων που είναι αρκετά ώστε να δημιουργήσουν συγκρούσεις, τα εργασιακά καθήκοντα, η οργανωτική κουλτούρα και η διαχείριση από την πλευρά των στελεχών, η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των εργαζομένων που οδηγεί στην απομόνωσή τους. Η έλλειψη προσπαθειών για τη δημιουργία κλίματος αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων μπορεί να οδηγήσει σε μη αποδεκτές συμπεριφορές, ικανές να πλήξουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τους νέους εργαζόμενους.