Όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί που ερχόμαστε συχνά σε επαφή με πολλούς μαθητές έχουμε λίγο ή πολύ την ικανότητα να αντιληφθούμε εάν ένα παιδί αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες ή δυσκολίες στη συμπεριφορά, στην εστίαση της προσοχής ή γενικότερα εάν «κάτι δεν πάει καλά» τόσο στη συμπεριφορά του μέσα και έξω από την τάξη όσο και στο μαθησιακό του επίπεδο. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι περισσότεροι δάσκαλοι ενημερώνουν τους γονείς και τους κατευθύνουν σε υπηρεσίες που μπορούν να αξιολογήσουν γνωστικά, συναισθηματικά και σωματικά το παιδί. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι σπάνιο το γεγονός όπου πολλοί γονείς μπαίνουν οι ίδιοι στη διαδικασία της «ετικετοποίησης» του παιδιού τους, χωρίς να συμβουλευτούν κάποιον ειδικό.

Καθώς το σύγχρονο σχολείο προσπαθεί να κάνει πράξη την έννοια της συνεκπαίδευσης, πολλά παιδιά με δυσκολίες φοιτούν πια με τις κατάλληλες προϋποθέσεις στο σχολείο της γειτονιάς τους. Η συνύπαρξη παιδιών με και χωρίς αναπτυξιακές και άλλες δυσκολίες παρουσιάζει πολλές προκλήσεις κι απαιτεί προετοιμασία, ενημέρωση και κατάλληλη υποστήριξη.

Υψηλή προτεραιότητα θα έπρεπε να έχει η ενθάρρυνση της κοινωνικοποίησης των παιδιών με δυσκολίες στο σχολικό πλαίσιο. Έτσι, θα μπορέσουν να δημιουργήσουν φιλίες, οι οποίες παίζουν κριτικό ρόλο στην ψυχοσωματική ανάπτυξη, αλλά και θα αποφευχθούν φαινόμενα απομόνωσης ή και εκφοβισμού, με όλες τις αρνητικές τους συνέπειες.

Ο τραυλισμός αναφέρεται στη διαταραχή της φυσιολογικής ροής και της ρυθμικής διαμόρφωσης της ομιλίας. Παρουσιάζεται σε όλους τους πολιτισμούς από την αρχαιότητα ως σήμερα. Εμφανίζεται συνήθως κατά την προσχολική ηλικία όπου η γλωσσική ανάπτυξη εξελίσσεται με γρήγορο ρυθμό. Έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις ως προς τα αίτια του.

Κρίνεται απαραίτητη η έγκαιρη παρέμβαση του ειδικού, καθώς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την εξέλιξη του φαινομένου στο μέλλον και η δυσκολία αυτή είναι πιθανόν να επιδεινωθεί προοδευτικά αν δεν αντιμετωπιστεί με κάποια θεραπευτική αγωγή.