Το παιδί στο νηπιαγωγείο κατακτά ορισμένες δεξιότητες οι οποίες είναι απαραίτητες για τη μετέπειτα ανάπτυξη της γραφής, της ανάγνωσης και των μαθηματικών. Οι νηπιαγωγοί είναι σε θέση να αντιληφθούν εάν ένα νήπιο παρουσιάζει δυσκολίες και ελλείμματα σε έναν τομέα ώστε να το υποστηρίξουν περισσότερο και πιο εξατομικευμένα. Για παράδειγμα, εάν ένα παιδί δυσκολεύεται να κρατήσει το ψαλίδι και να κόψει ένα πλαίσιο τότε ο παιδαγωγός θα πρέπει να το βοηθήσει με δραστηριότητες ενδυνάμωσης και ανάπτυξης της λεπτής κινητικότητας.Για να γίνουν πιο συγκεκριμένα και κατανοητά τα προαναφερθέντα στη συνέχεια παρουσιάζονται οι δυσκολίες των παιδιών στο Νηπιαγωγείο που πιθανό να προμηνύουν μια μελλοντική μαθησιακή δυσκολία.

Το σύνδρομο Down ή «Τρισωμία 21» είναι μία γενετική ανωμαλία η οποία εμφανίζεται με συχνότητα περίπου 1:800 παιδιά. Η αιτία του συνδρόμου αυτού είναι η ύπαρξη ενός τρίτου χρωματοσώματος στο εικοστό πρώτο ζευγάρι χρωματοσωμάτων της αλυσίδας του DNA. Με άλλα λόγια τα παιδιά με σύνδρομο Down έχουν 47 χρωμοσώματα, δεδομένου ότι υπάρχει ένα πρόσθετο αντίγραφο του χρωμοσώματος 21. Οι κύριες εκδηλώσεις του συνδρόμου Down είναι οι ανατομικές παραλλαγές, η νοητική καθυστέρηση, οι μαθησιακές δυσκολίες καθώς και η καθυστέρηση στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη του λόγου.Τα παιδιά με σύνδρομο Down έχουν στρογγυλό πρόσωπο. Τα μάτια, η μύτη και τα αυτιά τους είναι μικρά ενώ η κάτω γνάθος είναι μικρότερη από ότι συνηθίζεται.

Ο αυτισμός ορίζεται ως μια αναπτυξιακή διαταραχή με διαφορετικά συμπτώματα σε κάθε ηλικία, ενώ χαρακτηρίζεται απο ανομοιογένεια σχετικά με τη νοητική ανάπτυξη του παιδιού.

Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών DSM-IV δύο απο τις περιοχές των προβλημάτων που εμφανίζονται στον αυτισμό είναι 1) η επικοινωνία και 2) η κοινωνική αλληλεπίδραση. Και οι δύο αυτές περιοχές συνδέονται άμεσα μεταξύ τους. Δηλαδή, το παιδί που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού αντιμετωπίζει δυσκολία στην επικοινωνία του με τους άλλους είτε λεκτικά είτε μη λεκτικά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν εμπόδια και στις κοινωνικές του σχέσεις.

Οι αρθρωτικές διαταραχές αφορούν στη δυσκολία ενός παιδιού να προφέρει σωστά ένα φώνημα λόγω ανεπάρκειας του μηχανισμού άρθρωσης μετά το πέρα της ηλικίας κατάκτησης του συγκεκριμένου φωνήματος. Μπορεί να κυμαίνεται από σοβαρή (δυσαρθρία) έως ήπια (εξελικτική διαταραχή της άρθρωσης). Οι δυσκολίες στην άρθρωση ενδέχεται να οφείλονται σε οργανικά αίτια όπως είναι η αδυναμία ελέγχου των αρθρωτών (χείλη, γλώσσα, δόντια, υπερώα) ή στην δομή τους, όπως για παράδειγμα υπερπλασίες της γλώσσας, έλλειψη ή κακή σύγκληση δοντιών, κοντό χαλινό της γλώσσας κ.α. Μπορεί επίσης να οφείλονται σε λειτουργικά αίτια όπως είναι ο λανθασμένος τρόπος και τόπος άρθρωσης ή ο μειωμένος μυϊκός τόνος των χειλιών και της γλώσσας.