Ο όρος διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (ΔΑΔ), αναφέρεται σε μια ομάδα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από καθυστερήσεις στην ανάπτυξη των πολύπλοκων βασικών λειτουργιών, όπως για παράδειγμα η κοινωνικοποίηση και η επικοινωνία. Οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές καλύπτουν όλο το Φάσμα του Αυτισμού. Στην μια άκρη του φάσματος βρίσκεται η τυπική μορφή του αυτισμού ενώ στην άλλη άκρη το σύνδρομο Asperger.

Η διάγνωση των ΔΑΔ απαιτεί την άμεση παρατήρηση της συμπεριφοράς, καθώς και ένα αναπτυξιακό ιστορικό από την παιδική ηλικία. Όσο πιο γρήγορα πραγματοποιηθεί, τόσο περισσότερο θα ωφεληθεί όχι μόνο το παιδί, αλλά και η οικογένεια από το πρόγραμμα παρέμβασης.

Οι θεραπευτικές μέθοδοι για τον τραυλισμό ποικίλουν ανάλογα την ηλικία, τον χρόνο έναρξης και τη σοβαρότητα του (ήπιος, μέτριος, σοβαρός). Σε παιδιά προσχολικής ηλικίας επιλέγεται αρχικά η έμμεση θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει την εκπαίδευση των γονέων με σκοπό την αλλαγή των περιβαλλοντικών και επικοινωνιακών παραγόντων που μπορεί να επηρεάζουν αρνητικά το παιδί. Σε παιδιά τα οποία δεν εμφανίζουν κάποια βελτίωση 4-6 μήνες μετά την έμμεση θεραπεία, σε παιδιά σχολικής ηλικίας αλλά και σε ενήλικες χρησιμοποιούνται τεχνικές με σκοπό τον έλεγχο και τη μείωση του τραυλισμού.

Η λογοθεραπεία σε συνδυασμό με την ψυχολογική υποστήριξη παίζουν καθοριστικό ρόλο στον εντοπισμό και στην αποκατάσταση της δυσκολίας.

Ο τραυλισμός είναι μία διαταραχή στη ροή της ομιλίας με πολυπαραγοντική αιτιολογία. Αποτελεί μία σύνθετη διαταραχή που συνήθως χαρακτηρίζεται από διακοπτόμενη ροή ομιλίας λόγω επαναλαμβανόμενων κολλημάτων, επαναλήψεων ή επιμηκύνσεων ήχων στην αρχή ή τη μέση της λέξης.

Παλαιότερες θεωρίες είχαν συνδέσει την αιτιολογία του τραυλισμού με ψυχολογικά και ψυχοπαθολογικά αίτια. Οι θεωρίες αυτές είναι πλέον ξεπερασμένες, αφού πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή με οργανική (κληρονομική) προδιάθεση που ενεργοποιείται και εδραιώνεται με την συμμετοχή γλωσσικών, συναισθηματικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Τα αδέλφια δεν έχουν «ιδιαίτερες ανάγκες»,  οι ανάγκες τους όμως...είναι ιδιαίτερες! Στην πλειοψηφία τους, τα αδέλφια παιδιών με δυσκολίες προσαρμόζονται πολύ καλά στην κατάσταση και μεγαλώνοντας γίνονται δυνατοί και υπεύθυνοι ενήλικες. Η συνύπαρξη όμως με έναν αδελφό ή αδελφή με δυσκολίες είναι σίγουρα μια πρόκληση για την καθημερινότητά τους και την –αρκετά δύσκολή απο μόνη της- πορεία τους προς την ωρίμανση και τους δημιουργεί κάποιες σημαντικές ανάγκες. Η αναγνώριση και η κάλυψη αυτών των αναγκων εχει μεγάλη σημασία,καθώς εξασφαλίζει τη θετική προσαρμογή τους. Τα αδέλφια μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην καθημερινότητα, όπως αυξημένες απαιτήσεις και αρμοδιότητες στην οικογένεια, αλλά και στο συναίσθημα.