Εργασία είναι κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα που αποσκοπεί στην εκτέλεση ενός έργου, στην παραγωγή ενός προϊόντος, υλικού ή πνευματικού. Μπορεί να είναι χειρωνακτική ή πνευματική ή συνδυασμός και των δύο. Επίσης μπορεί να είναι εθελοντική η αμειβόμενη. Σε κάθε περίπτωση τα οφέλη τα οποία αποκομίζει το άτομο από αυτή είναι πολλαπλά.

 Σε πρωταρχικό επίπεδο, το άτομο που εργάζεται είναι σε θέση να καλύψει τις βιοποριστικές του ανάγκες, απαραίτητες για την επιβίωση του. Έτσι, αποκτά αίσθηση ελευθερίας. Σε γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο το άτομο μέσα από την εργασία καλλιεργεί την κριτική σκέψη και τη φαντασία, γίνεται πιο ικανό.

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας ορίσαμε την έννοια της εκδραμάτισης ή  αλλιώς συναισθηματικής εκφόρτισης ή εκτόνωσης και περιγράψαμε τί ακριβώς είναι σε επίπεδο συμπεριφοράς καθώς και για ποιούς λόγους μπορεί να προκύπτει. Στο παρόν άρθρο, θα δώσουμε κάποια παραδείγματα της εμφάνισης του acting out αλλά και της ερμηνείας του. Στο πλαίσιο μιας θεραπευτική συνεδρίας θα μπορούσε να είναι η απότομη εναλλαγή θέματος όταν ο θεραπευόμενος “αγγίζει” συναισθηματικά επώδυνα σημεία. Θα μπορούσε να είναι η ενασχόληση με τα μαλλιά του, οι φαινομενικά σπασμωδικές κινήσεις εκτόνωσης του ποδιού ή ένα ξαφνικό τηλεφώνημα που “πρέπει” να απαντηθεί στο πλαίσιο μιας οικογενειακής ή θεραπείας ζεύγους ή μία θορυβώδης αντίδραση...

Η ενδοοικογενειακή βία, είναι ένα ιδιαίτερο κοινωνικό φαινόμενο το οποίο συχνά αποσιωπάται καθώς καταγγέλλεται σπάνια ενώ λίγες είναι οι φορές που θα πάρει τον «δρόμο» της δικαιοσύνης. Σύμφωνα με τους Fawcett, Featherstone, Hearn και Toft, η βία συνυπάρχει με την ανθρώπινη υπόσταση και ιστορικά εμμένει σε κάθε μορφή κοινωνίας, σε κάθε πολιτισμό και κάθε κοινωνική τάξη. Ενυπάρχει μέσα στην ίδια την κοινωνική δομή, αλλά παρόλα αυτά κατ΄επανάληψη κρούσματα βίας προκαλούν έκπληξη. Οι καταστάσεις κρίσης που παρουσιάζονται μέσα στην οικογένεια εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται περισσότερο στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του άτυπου δικτύου της και λιγότερο με τη μεσολάβηση του επίσημου δικτύου κοινωνικών υπηρεσιών.

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας, ασχοληθήκαμε με τους τρεις μηχανισμούς λειτουργίας των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Eίδαμε ότι τα φάρμακα αυτά σxετίζονται με κάποιες χημικές ουσίες στον ανθρώπινο εγκέφαλο που ονομάζονται «μονοαμίνες», οι οποίες είναι υπεύθυνες για την μετάδοση των νευρικών σημάτων από το ένα νευρικό κύτταρο στο άλλο. Είδαμε, επίσης, ότι οι τρεις κύριες μονοαμίνες του νευρικού συστήματος είναι η σεροτονίνη, η νοραδρεναλίνη και η ντοπαμίνη. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε εδώ ότι ουσιαστικά μέσω αυτών των ουσιών τα νευρικά κύτταρα επικοινωνούν μεταξύ τους. Συγκεκριμένα, το προσυναπτικό νευρικό κύτταρο («προ της σύναψης») επικοινωνεί με το μετασυναπτικό νευρικό κύτταρο μέσω της συναπτικής σχισμής.