4 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου

Αν κανείς αποφασίσει μια μέρα να πληκτρολογήσει σε μια μηχανή αναζήτησης την λέξη «καρκίνος», τα αποτελέσματα της αναζήτησης είναι δυο: το πρώτο αφορά το ζώδιο του καρκίνου και το δεύτερο την ασθένεια του καρκίνου. Από αυτή την κοινή ονομασία κάθε 4η Φεβρουαρίου σκεπτόμαστε κι ευχόμαστε πολλοί μια μέρα η λέξη «καρκίνος» να παραπέμπει απλά στο ζώδιο, καθώς αυτή η μέρα έχει ανακηρυχθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου. Ο λόγος άλλωστε της ανωτέρω ευχής είναι ξεκάθαρος. Η ασθένεια του καρκίνου αποτελεί μια σύγχρονη μάστιγα, μιας και ο επιπολασμός της και τα ποσοστά θνησιμότητάς της είναι εξαιρετικά υψηλά. 

Ως υπογονιμότητα ορίζεται η αδυναμία ενός ζευγαριού να αποκτήσει παιδιά με τη διαδικασία της φυσιολογικής σύλληψης. Για να θεωρηθεί ένα ζευγάρι υπογόνιμο θα πρέπει να έχει παρέλθει τουλάχιστον ένα έτος, τακτικών σεξουαλικών επαφών χωρίς αντισυλληπτική προστασία, κατά το οποίο δεν έχει επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε ιατρικό επίπεδο οι λόγοι για τους οποίους ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει κάποια μορφής δυσχέρεια στην προσπάθεια του να αποκτήσει τέκνα μπορεί να είναι πολλοί. Οι κατάλληλες εξετάσεις και οι εξιδεικευμένοι επιστήμονες ιατροί μπορούν να εντοπίσουν τα αίτια και να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Σε ψυχολογικό επίπεδο όμως οι επιπτώσεις της υπογονιμότητας είναι πολλαπλές και το ζευγάρι επιβαρύνεται σημαντικά.

Στη διάρκεια της ζωής κάθε ανθρώπου, υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες προκύπτει ένας θάνατος, μια απώλεια. Αυτή η διαδικασία είναι αφενός πανανθρώπινη αφετέρου ιδιαίτερα επώδυνη. Άλλωστε, αν κανείς σκεφτεί πιο ανοιχτά την έννοια της απώλειας και όχι μόνο σε επίπεδο θανάτου συγγενούς ή φίλου, τότε δε θα ήταν υπερβολή να υποστηριχθεί ότι η καθημερινότητα η ίδια εμπεριέχει απώλειες, μικρές ή και πιο αξιοσημείωτες. Πράγματι, η αλλαγή ρουτίνας, η συνταξιοδότηση, η μετακόμιση, ο χωρισμός είναι μερικές από τις καταστάσεις, οι οποίες συνιστούν απώλεια. Ωστόσο, η πιο ισχυρή και η πιο έντονη μορφή της απώλειας είναι εκείνη ενός «δικού μας» προσώπου. Ένας θάνατος αποτελεί μια διαδικασία σκληρή με πολλές μεταβολές.

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο, διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνίες και πλήττει όλες ανεξαιρέτως τις γυναίκες ανεξάρτητά από την ηλικία, την εθνικότητα, το κοινωνικοοικονομικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, την οικογενειακή και εργασιακή κατάσταση, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και συναντάται τόσο στον δημόσιο όσο και στο ιδιωτικό χώρο.Το φαινόμενο της έμφυλης βίας συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έρευνες δείχνουν ότι μία στις τρεις γυναίκες έχουν υποστεί σωματική ή σεξουαλική παρενόχληση κατά την ενήλικη ζωή τους, μία στις πέντε γυναίκες έχουν πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού και μία στις δέκα έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση ή έχει πέσει θύμα ανεπιθύμητης παρακολούθησης με τη χρήση νέων τεχνολογιών.