Σας προσκαλούμε στο 1ο ΔΩΡΕΑΝ webinar του ΨυχολοΖῆν με θέμα “Σχέσεις στην εποχή του Κορονοϊού: Απομόνωση vs Eγγύτητα. Δυσκολίες ή Προκλήσεις". Η διεπιστημονική ομάδα του ΨυχολοΖῆν θα προσεγγίσει το θέμα από διάφορες πτυχές και θα δοθεί χρόνος για συζήτηση. Οι δυσκολίες στην οικογένεια, η ενδοοικογενειακή βία, οι αντρικές σεξουαλικές δυσλειτουργίες, η εγκυμοσύνη και ο τοκετός, η απώλεια και το πένθος, η δυάδα βρέφος - μητέρα και ο θηλασμός, οι προσωπικές δυσκολίες στην εξέλιξη και την ανάπτυξη, είναι τα θέματα που θα συζητηθούν. Δηλώστε έγκαιρα συμμετοχή για να συζητήσουμε, να αναστοχαστούμε και να βρούμε απαντήσεις σε όσα μας απασχολούν. Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στις  10.00. 

Είναι γνωστό πως η συνθήκη της πανδημίας δοκιμάζει καθημερινά την ίδια την κοινωνία, το υγειονομικό σύστημα της χώρας, καθώς και τις ψυχικές αντοχές των ατόμων. Στο πρόταγμα «Μένουμε Σπίτι» οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας στηρίζουν με τα εφόδια που έχουν και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πολίτες που βρίσκονται σε κίνδυνο, οικογένειες, παιδιά, ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες, άτομα που βιώνουν την μοναξιά καθώς και άτομα που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα με την ψυχική νόσο. Παρακάτω, καταγράφονται φορείς, υπηρεσίες και δομές που μπορεί να απευθυνθεί όποια/α βρίσκεται είτε άμεσα σε κίνδυνο είτε επιθυμεί να μοιραστεί σκέψεις και προβληματισμούς σχετικά με την συνθήκη της πανδημίας. Σε αυτή τη συγκυρία μένουμε σπίτι αλλά δεν μένουμε μόνοι.

Ο νέος κορωνοϊος SARS-CoV-2, ξεκίνησε από την πόλη Ουχάν της επαρχίας Χουμπέι της Κίνας. Επεκτάθηκε σε πολλές χώρες του κόσμου και προσέβαλλε εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), τον Μάρτιο του 2020 ανακήρυξε σε πανδημία την λοίμωξη COVID-19 που προκαλεί ο SARS-CΟV-2 (World Health Organisation, 2020). Αυτή η πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση κλόνισε τα ίδια τα συστήματα υγείας και επέφερε σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των ατόμων. Με τον όρο «καραντίνα» γίνεται αναφορά στον διαχωρισμό και περιορισμό της μετακίνησης των ανθρώπων που έχουν ενδεχομένως εκτεθεί σε μια μεταδοτική ασθένεια ώστε να εξακριβωθεί αν νιώθουν «αδιαθεσία», μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο μόλυνσης άλλων.

Ο όρος «επαγγελματική εξουθένωση» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1974 από τον Freudenberger, με σκοπό την περιγραφή των συμπτωμάτων σωματικής και ψυχικής εξουθένωσης σε επαγγελματίες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και γενικότερα, σε χώρους που δημιουργούνται στενές σχέσεις μεταξύ επαγγελματιών και ατόμων. Ο πιο ευρέως αναφερόμενος ορισμός της επαγγελματικής εξουθένωσης είναι εκείνος της ψυχολόγου Christine Maslach (1982), η οποία την ορίζει ως «την απώλεια ενδιαφέροντος για τους ανθρώπους με τους οποίους κάποιος εργάζεται, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής εξάντλησης και χαρακτηρίζεται από συναισθηματική εξάντληση όπου ο επαγγελματίας δεν έχει πλέον καθόλου θετικά αισθήματα συμπάθειας ή σεβασμού για τους πελάτες ή ασθενείς».