Όταν λέμε Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας εννοούμε την πρώτη επαφή του πολίτη με τις μονάδες υγείας, η οποία παρέχει το πρώτο στάδιο της αντιμετώπισης και θεραπείας, ενώ κατέχει τον πιο σημαντικό ρόλο στην πρόληψη. Όταν υπάρχει σωστή λειτουργία στην ΠΦΥ υπάρχει παράλληλα εύρυθμη λειτουργία στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες μονάδες, ενώ ενισχύεται και η αποτροπή εμφάνισης νέων κρουσμάτων στο γενικό πληθυσμό. Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αφορά στην αντιμετώπιση τριών συνθηκών: την διάγνωση και θεραπεία των αρρώστων, την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών, την πρόληψη. Με αλλά λόγια ο κύριος ρόλος είναι όχι απλά να μην οδηγηθεί σε νοσοκομειακή μονάδα ο ασθενής αλλά και να μην χρειαστεί εκ των προτέρων να νοσηλευτεί.

H υστερεκτομή είναι μια χειρουργική επέμβαση που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ποικίλων γυναικολογικών παθήσεων και ορίζεται ως η χειρουργική αφαίρεση της μήτρας. Η αφαίρεση μόνο της μήτρας σημαίνει πώς ο ορμονικός κύκλος της γυναίκας συνεχίζει να λειτουργεί όπως πριν και δεν αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις της εμμηνόπαυσης. Εάν όμως μαζί με την μήτρα αφαιρεθούν και οι ωοθήκες τότε πρόκειται για ολική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων και η γυναίκα μπαίνει στη λεγόμενη ιατρογενή εμμηνόπαυση. Δεδομένου ότι η μήτρα ολοκληρώνει την ταυτότητα και την εικόνα του εαυτού μιας γυναίκας, η υστερεκτομή μπορεί να οδηγήσει σε πολλαπλές ανησυχίες και αρνητικά συναισθήματα, τις περισσότερες φορές εξαιτίας μύθων που υπάρχουν γύρω από αυτή. 

Έχει διαπιστωθεί ότι στο 60% των υπογόνιμων ζευγαριών συνυπάρχει αίτιο τόσο στον άντρα όσο και στη γυναίκα.Το ίσως μεγαλύτερο πρόβλημα στην διερεύνηση της ανδρικής υπογονιμότητας είναι ότι οι άνδρες δεν απευθύνονται στον ειδικό (Ουρολόγο- Ανδρολόγο) και αυτό διότι συχνά δεν γνωρίζουν κάποιες αλήθειες (διαβάστε στο πρώτο μέρος του άρθρου), μια εκ των οποίων είναι ότι πρόκειται περισσότερο για σύμπτωμα παρά για νόσο. Υπάρχουν πολλές επιλογές θεραπείας για την αντιμετώπιση της ανδρικής στειρότητας και για το λόγο αυτό η σωστή ενημέρωση του ζευγαριού για αυτές και για τα πιθανά αποτελέσματά τους είναι εξαιρετικής σημασίας. Στο δεύτερο μέρος του άρθρου εξετάζουμε αυτές τις επιλογές καθώς και την πρόγνωση τους. 

Η συχνότητα της υπογονιμότητας των ζευγαριών είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο πρόβλημα μιας και το ποσοστό της αυξήθηκε από 7-8% την δεκαετία του 1960 σε 30-35% τη δεκαετία του 1990. Ένα ζευγάρι συνιστάται να αρχίσει έλεγχο για υπογονιμότητα μετά την παρέλευση ενός έτους με τακτικές σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλάξεις, εκτός αν συνυπάρχει κάποιος επιβαρυντικός παράγοντας, όπως π.χ. ιστορικό κρυψορχίας στον άντρα ή προχωρημένη ηλικία στη γυναίκα. Έχει διαπιστωθεί ότι στο 60% των υπογόνιμων ζευγαριών συνυπάρχει αίτιο τόσο στον άντρα όσο και στη γυναίκα.Το ίσως μεγαλύτερο πρόβλημα στην διερεύνηση της ανδρικής υπογονιμότητας είναι ότι οι άνδρες δεν απευθύνονται στον ειδικό (Ουρολόγο- Ανδρολόγο).