Η ψωρίαση είναι μια μη μεταδοτική χρόνια συστηματική αυτοάνοση πάθηση η οποία προσβάλλει κυρίως το δέρμα και τις αρθρώσεις αλλά συνδέεται και με αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση μεταβολικού συνδρόμου, καρδιαγγειακών νοσημάτων, φλεγμονωδών νοσημάτων του εντέρου και κατάθλιψης.

Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, με την ίδια συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες. Υπολογίζεται ότι περίπου 2-5% του πληθυσμού παγκοσμίως εμφανίζει ψωρίαση. Έχει διάφορες κλινικές μορφές μεταξύ άλλων φλυκταινώδης, σταγονοειδής, ερυθροδερμική, ανάστροφη και κατά πλάκας η οποία είναι και η συχνότερη. Η πορεία της ψωρίασης χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις.

Πολύς λόγος έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες για τον ρόλο της διατροφής στην υγεία και ιδιαίτερα της καρδιάς και των αγγείων. Ιδιαιτέρως προσφιλής σε εμάς τους Έλληνες, η Μεσογειακή διατροφή έχει αναδειχθεί σε μείζων παράγοντα προάσπισης της υγείας. Θα περίμενε κανείς ότι οι Έλληνες θα είναι ακόμα οι πιο υγιείς κάτοικοι της Ευρώπης, εκμεταλλευόμενοι αυτή την προνομιακή παράδοση. Όμως η στατιστική ανάλυση της πραγματικότητας της υγείας στην Ελλάδα απογοητεύει! Η Ελλάδα σήμερα έχει υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας στον γενικό πληθυσμό (15-20%) και δυστυχώς είναι η 1η χώρα στην Ε.Ε. στην παιδική παχυσαρκία (21,3%)! Tο προσδόκιμο επιβίωσης παραμένει στάσιμο για πολλά χρόνια ενώ οι βόρειοι λαοί της Ευρώπης έκαναν άλματα βελτίωσης. 

Οι ουρολοιμώξεις αποτελούν ένα τεράστιο παγκόσμιο πρόβλημα που επηρεάζει τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά το άτομο και τις κοινωνίες. Αποτελεί το δεύτερο σε συχνότητα είδος λοιμώξεων της κοινότητας και είναι υπεύθυνες για το 1.2% των ιατρικών επισκέψεων των γυναικών ανά έτος. Έχει υπολογιστεί ότι 1 στις 3 γυναίκες θα αναπτύξει κάποια στιγμή μέχρι τα 24 έτη της, ενώ το 50% θα αναπτύξει σε ολόκληρη τη ζωή της. Το μεγάλο οικονομικό βάρος για την κοινωνία αντικατοπτρίζεται στην έκθεση του συστήματος υγείας των ΗΠΑ όπου το συνολικό κόστος των ουρολοιμώξεων υπολογίζεται σε 1.6 δις /έτος. Ένας παράγοντας, που είχε συζητηθεί επιστημονικά πολύ στο παρελθόν, η επίδραση της ψυχολογικής κατάστασης των ασθενών, φαίνεται να επανέρχεται στο προσκήνιο.

Ως σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ) ορίζονται τα νοσήματα που μεταδίδονται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή. Η επαφή αυτή μπορεί να είναι κολπική, πρωκτική ή στοματική. Παλαιότερα τα ΣΜΝ αναφέρονταν ως Αφροδίσια νοσήματα. Σήμερα ο όρος αφροδίσια δεν χρησιμοποιείται γιατί παραπέμπει στην θεά Αφροδίτη αφήνοντας να εννοηθεί ότι η γυναίκα είναι υπεύθυνη για τις ασθένειες αυτές. Αρχικά στην ομάδα των αφροδισίων, περιλαμβάνονταν λίγα νοσήματα που ονομάζονταν κλασσικά αφροδίσια νοσήματα. Τελευταία στην ομάδα των Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων συμπεριλαμβάνονται και άλλα νοσήματα που μεταδίδονται επίσης με τη σεξουαλική επαφή. Τα νοσήματα αυτά αποκτούν συνεχώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω της αυξανόμενης συχνότητάς τους.