Ευρέως διαδεδομένη ενδοκρινολογική διαταραχή της αναπαραγωγικής ηλικίας. Τα κλασσικά συμπτώματα, που επηρεάζουν ένα 10% των γυναικών που πάσχουν είναι διαταραχή της περιόδου, αυξημένα ανδρογόνα στις εξετάσεις αίματος και τυπική εικόνα στο υπερηχογράφημα των ωοθηκών. Με δύο από τα ανωτέρω κριτήρια γίνεται η διάγνωση των πολυκυστικών ωοθηκών. Ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα είναι η παχυσαρκία σε ποσοστό που φτάνει το 50%. Συχνά συμπτώματα είναι η υπερτρίχωση και η ακμή, και είναι αυτά που επηρεάζουν τους ασθενείς κυρίως ψυχοκοινωνικά. Ιδιαίτερα στην ηλικία της εφηβείας μπορεί να οδηγήσουν σε άγχος και κατάθλιψη ως αποτέλεσμα της μεταβαλλόμενης αίσθησης του σώματος των εφήβων και του φόβου τους μήπως δεν αρέσουν.

Τα αίτια εμφάνισης των φλεγμονωδών νόσων του εντέρου δεν είναι πλήρως κατανοητά, ωστόσο αποτελούν μια αλληλεπίδραση ανάμεσα στο γαστρεντερολογικό ανοσολογικό σύστημα, τους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η νόσος του Crohn αφορά το λεπτό και το παχύ έντερο με έναν τμηματικό τρόπο με διακεκομμένες βλάβες. Η Ελκώδης κολίτιδα αφορά μια συνεχόμενη βλάβη, η οποία ξεκινάει από το παχύ έντερο και καταλήγει με ένα προοδευτικό τρόπο μέχρι διάφορα μήκη του κόλον. Η ψυχολογία των ασθενών περνάει διακυμάνσεις οι οποίες οφείλονται αντίστοιχα στις εξάρσεις και υφέσεις των νόσων. Οι ασθενείς έχουν μεγάλες μεταβολές στο βάρος τους, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κουράζονται και να εγκαταλείπουν τις προσπάθειες.

Το στρες στις οικογένειες παιδιών με εγκεφαλική παράλυση είναι έντονο και οι τρόποι αντίδρασης και αντιμετωπίσης της κατάστασης από τους γονείς ποικίλουν. Σύμφωνα με το μοντέλο του στρες, εκτίμησης και διαχείρισης καταστάσεων, οι μητέρες ανάπηρων παιδιών μπορεί να αντιδράσουν με τους ακόλουθους τρόπους. Αρχικά, μπορεί να συλλέγουν πληροφορίες για την ίδια την αναπηρία, να κατακλύζονται από θετικές σκέψεις, να βρίσκουν στήριγμα ακόμη και στην ίδια την θρησκεία, να κάνουν χρήση της κοινωνικής στήριξης καθώς και ρεαλιστικά σχέδια για το μέλλον του παιδιού. Σε αντίθετες περιπτώσεις πολλές μητέρες απομονώνονται, δεν αποδέχονται την αναπηρία του παιδιού, ελπίζουν σε μια «θαυματουργή» θεραπεία, ή ρίχνουν την ευθύνη στους άλλους.

Η εγκεφαλική παράλυση, η λεγόμενη και νόσος του Little, είναι μια πάθηση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Ουσιαστικά είναι η μόνιμη μη προϊούσα ανατομική βλάβη, των κινητικών κυρίως κέντρων του εγκεφάλου, η οποία εκδηλώνεται με διαταραχές στην κινητικότητα και τη στάση καθώς και αδυναμία του πάσχοντα να χρησιμοποιεί βουλητικά τους μυς του. Η Παγκόσμια Επιτροπή για την εγκεφαλική παράλυση, το 1988, όρισε την εγκεφαλική παράλυση σαν μια μόνιμη, αλλά όχι μη αναστρέψιμη, δυσλειτουργία του μυϊκού τόνου και της κίνησης η οποία προκαλείται από βλάβη στο εξελισσόμενο νευρικό σύστημα, πριν, κατά την γέννηση ή τους πρώτους μήνες της ζωής. H κινητική αναπηρία στα παιδιά αποτελεί σημαντικό παράγοντα οικογενειακού στρες.