Η νόσος του Parkinson (NP) είναι η δεύτερη πιο συχνή εκφυλιστική διαταραχή του κεντρικού συστήματος, μετά τη νόσο Alzheimer. Είναι μια χρόνια προοδευτική νόσος που εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της απώλειας νευρώνων στα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου, που παράγουν τη νευροδιαβιβαστική ουσία ντοπαμίνη. Τα συμπτώματα της NP οφείλονται στην έλλειψη της ντοπαμίνης, η οποία συνδέεται με τον έλεγχο της κίνησης. Πήρε το όνομά της από τον Δρ Τζέιμς Πάρκινσον, ο οποίος περιέγραψε πρώτος την πάθηση στην έκθεσή του με τίτλο «Η τρομώδης παράλυση» (The Shaking Palsy) το 1817.Η μέση ηλικία εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον είναι περίπου τα 60 έτη και συνήθως εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών.

Οι νεφροί είναι ζωτικά όργανα του σώματος μας, με κύρια λειτουργία την απομάκρυνση ουσιών από τον οργανισμό. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της διήθησης του αίματος από τους νεφρούς και της παραγωγής των ούρων. Επιπλέον, τα νεφρά ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση, την ισορροπία του νερού και των μεταλλικών στοιχείων. Ακόμη παράγουν ορμόνες όπως η ερυθροποιητίνη που προάγει την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και την βιταμίνη D, η οποία είναι σημαντική για την υγεία των οστών. Αρκετές παθήσεις όπως o σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριακή υπέρταση, η λήψη ορισμένων φαρμάκων επηρεάζουν τη λειτουργία των νεφρών.Η διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας μπορεί να είναι παροδική και αναστρέψιμη ή μη αναστρέψιμη.

Η δεκαετία του 60 χαρακτηρίστηκε από την διάδοση της κοσμοϊστορικής ανακάλυψης της δομής του DNA από τους Watson, Crick και Franklin. Ακολούθησε ένα κύμα ανακαλύψεων σχετικά με την γενετική βάση συγκεκριμένων νόσων, που οδήγησε στην ιδέα ότι μεγάλο μέρος των ανθρώπινων παθήσεων καθορίζεται από την κληρονομικότητα. Την ίδια περίοδο και αργότερα διαδόθηκαν και οι θεωρίες για την επίδραση του περιβάλλοντος στην υγεία με πληθώρα επιστημονικών αποδείξεων, όπως για παράδειγμα την ανάδειξη του ρόλου του καπνίσματος αλλά και της Μεσογειακής διατροφής. Καμία από τις δύο θεωρίες όμως δεν μπόρεσε να καλύψει την πολυπλοκότητα των αιτιών των ανθρώπινων νόσων. Αυτό το κενό φιλοδοξεί να καλύψει η επανάσταση της επιγενετικής!

Ο καρκίνος του προστάτη παραμένει ο δεύτερος σε συχνότητα καρκίνος στους άνδρες όπου και υπολογίζεται ένα συνολικός αριθμός 1.100.000 νέων διαγνώσεων κάθε χρόνο. Η επίπτωση της νόσου αντιστοιχεί σε ένα 5% για άνδρες ηλικίας < 30 ετών ενώ αυξάνει σταδιακά για να φτάσει στο 59% σε άνδρες >79 ετών. Στην χώρα μας παρότι η επίπτωση ήταν χαμηλή τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια σταδιακή αύξηση των νέων διαγνώσεων. Τα παραπάνω δεδομένα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν υπάρχει ασφαλής απεικονιστική ή μη επεμβατική μέθοδος ανεύρεσης του καρκίνου του προστάτη (παρά την τεράστια τεχνολογική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών), οδηγούν σε ψυχολογική πίεση και αβεβαιότητα τον ανδρικό πληθυσμό παγκοσμίως.