Ο σακχαρώδης διαβήτης, η δυσλιπιδαιμία, η παχυσαρκία, η θυρεοειδοπάθεια, οι καρδιοπάθειες και άλλες πολλές παθήσεις έχουν αυξημένη τάση να εμφανίζονται μέσα σε μια οικογένεια.  Θεμελιώδη ρόλο στην διαχείριση αλλά κυρίως στην πρόληψη και την έγκαιρη διάγνωση των παθήσεων αυτών έχει ο οικογενειακός γιατρός. Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες, ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού δεν είναι ακόμα ευρέως διαδεδομένος. 

Είναι ο γιατρός ο οποίος φροντίζει τα άτομα σε συνάρτηση με την οικογένεια τους και την κοινότητα τους, σεβόμενος πάντοτε την αυτονομία των ασθενών του. Ακόμα είναι υπεύθυνος για την παροχή πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας με μακροχρόνια συνέχεια, η οποία προσδιορίζεται από

Πολλοί ορισμοί θα μπορούσαν να δοθούν για να αποτυπώσουν το νόημα του φαινομένου placebo (όρος ο οποίος σημαίνει «θα ευχαριστήσω»), όμως κανείς από αυτούς δεν θα μπορούσε να είναι απόλυτος. Σε γενικές γραμμές, ως φαινόμενο placebo θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οποιαδήποτε παρατηρηθείσα βελτίωση στην υγεία ενός ατόμου, κατόπιν απόκρισης σε πλασματική θεραπεία που έχει παρασχεθεί. Η θεραπεία αυτή αναφερόμενη κοινώς ως placebo, προσομοιάζει σε όλα μία κανονική ιατρική θεραπεία, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι. Το παλαιότερο και πιο συνηθισμένο είδος placebo είναι τα χάπια αλλά ως placebo μπορούν να δράσουν με εξίσου θεαματικά αποτελέσματα και οι προσομοιώσεις άλλων θεραπευτικών μέσων και τεχνικών.

Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε τις θεραπευτικές επιλογές του ιού HPV. Ξεκινώντας την αναφορά μας στις θεραπευτικές μεθόδους των HPV λοιμώξεων, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι δεν υπάρχει κάποια φαρμακευτική αγωγή η οποία να εκριζώνει τον ιό από τον οργανισμό.

Ο ιός παραμένει στα επιθήλια του γεννητικού συστήματος για μεγάλο χρονικό διάστημα ή και για πάντα. Αυτό όμως δε μας ανησυχεί ακόμη και στις περιπτώσεις λοίμωξης από HPV υψηλού κινδύνου. Οι υποτροπές των αλλοιώσεων είναι λίγες και εάν οι ασθενείς παρακολουθούνται δεν υπάρχει κίνδυνος. Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στη θεραπεία του HPV ουσιαστικά εννοούμε την αφαίρεση ή την καταστροφή του ιστού που φλεγμαίνει.

Ο πόνος αποτελεί μία ένδειξη κάποιας δυσλειτουργίας στο σώμα, είναι ένα σήμα ότι κάτι δεν λειτουργεί ομαλά. Καθώς περιλαμβάνει μία ευρεία γκάμα σωματικών αισθήσεων είναι ένα από τα πιο πιθανά συμπτώματα μιας παθολογίας, θα μπορούσε εναλλακτικά να υπάρχει κάποιο άλλο. Με την αντίληψη του πόνου το άτομο που έχει το βίωμα μπορεί να αξιοποιήσει το μήνυμα της ενόχλησης και να προβεί στην κατάλληλη αντιμετώπιση που θα το βοηθήσει να αποκαταστήσει στο μέγιστο δυνατό την κατάσταση της υγείας του. 

Ωστόσο, όταν ο πόνος ξεφεύγει της διαχείρισης που σχετίζεται με την αιτία εμφάνισής του και γίνεται χρόνιος πλέον δεν αποτελεί το σύμπτωμα μιας πάθησης ή δυσλειτουργίας αλλά αποτελεί ο ίδιος τη δυσλειτουργία. Παύει