Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες λαμβάνει πλέον τεράστιες διαστάσεις. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αυτό συμβαίνει καθώς δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στους τρόπους πρόληψης και αντιμετώπισης του φαινομένου ενώ έρχονται με μεγαλύτερη ένταση στο «φως της δημοσιότητας» περιστατικά σχολικού εκφοβισμού τα οποία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά σε μια περίοδο δε που ολόκληρες κοινωνίες βιώνουν βαθιά κοινωνικοπολιτική, ηθική κρίση καθώς και κρίση αξιών. Η πρόληψη της σχολικής αλλά και κάθε είδους βίας, η διαχείριση κρίσεων, η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η κακοποίηση, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο χρήζουν συντονισμένες δράσεις και πρακτικές ώστε να αντιμετωπιστούν.

Ο ερχομός του νέου μέλους της οικογένειας, αδιαμφισβήτητα είναι η πιο σημαντική αλλαγή στη ζωή ενός ζευγαριού. Είναι η στιγμή, που προστίθενται οι ρόλοι της μητέρας και του πατέρα. Κυριαρχούν πληθώρα συναισθημάτων, όπως συγκίνηση και ευτυχία, αλλά και φόβος και αγωνία για το «άγνωστο», το οποίο πρόκειται να αντιμετωπίσουν. Οι περισσότερες μητέρες, θεωρούν λανθασμένα ότι έχουν όλη την ευθύνη πάνω τους. Εφόσον θηλάζει αποκλειστικά η μητέρα, σίγουρα η σίτιση του βρέφους συνδέεται μοναδικά με εκείνη. Ωστόσο, η συμβολή του πατέρα τις πρώτες μέρες στο σπίτι, κρίνεται απαραίτητη, αφού η ενασχόληση με το βρέφος ενισχύει τον πατρικό δέσιμο με το νέο μέλος. Στη φροντίδα του παιδιού ο ρόλος του πατέρα είναι καθοριστικός.

Ο νέος κορωνοϊός έχει δημιουργήσει χωρίς καμία αμφιβολία μια νέα πραγματικότητα για όλους παγκοσμίως. Η τήρηση των κανόνων υγιεινής αλλά και η χρήση μάσκας είναι τα μόνα όπλα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν όσο η επιστημονική κοινότητα ερευνά την πιθανή φαρμακευτική θεραπεία αλλά και το πιο αποτελεσματικό εμβόλιο. Αυτό που ίσως να αποτελεί την πιο σημαντική πρόκληση είναι η χρήση μάσκας από τα παιδιά στο σχολείο. Με την πρώτη εξαγγελία αυτού του μέτρου, οι αντιδράσεις ήταν έντονες και κυρίως από τους γονείς. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έγινε ένας άτυπος «πόλεμος» ανάμεσα στους υποστηρικτές των μέτρων και σε αυτούς που αρνούνται ακόμη και την ύπαρξη του ιού.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα θέλει όλους εμάς να παραμένουμε σπίτι για να διαφυλάξουμε τόσο την υγεία και την ασφάλειά μας όσο και αυτή των συνανθρώπων μας. Ως ενήλικες αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα της κατάστασης και είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε αυτή την σπουδαία ευθύνη. Πόσο εύκολο είναι όμως για τα παιδιά μικρότερης ηλικίας να προσαρμοστούν στην ιδιαίτερη αυτή κατάσταση; Τα παιδιά αποτελούν μια ιδιαίτερη ηλικιακή ομάδα, αφού έχουν πρωταρχικές ανάγκες άρρηκτα συνυφασμένες με την ομαλή αναπτυξιακή τους πορεία. Οι πρώτες και βασικές τους ανάγκες είναι η καλή διατροφή και ο επαρκής και ποιοτικός ύπνος. Επιπλέον όμως χρειάζονται επαφή με τη φύση, ώρες παιχνιδιού για την ενίσχυση των δεξιοτήτων τους αλλά και επαφή με τους συνομηλίκους.