Στις μέρες μας όλο και πιο συχνά συναντάμε ζευγάρια τα οποία αν και βρίσκονται σε συναισθηματική διάσταση, επιλέγουν να συμβιώνουν για χάρη των παιδιών, για να μη χρειαστεί τα παιδιά να περάσουν τη διαδικασία ενός διαζυγίου και για να μη βιώσουν το τραύμα που προέρχεται από έναν χωρισμό. Πόση αλήθεια κρύβει αυτή η απόφαση;

Το "μένουμε μαζί για τα παιδιά" δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα αν δεν συνοδεύεται από την αντίστοιχη συναισθηματική διάθεση και τα αμφότερα θετικά συναισθήματα. Γονείς οι οποίοι παρόλο που μένουν μαζί έχουν αρνητικά συναισθήματα ο ένας για τον άλλο μπορούν να οδηγήσουν σε περισσότερες αρνητικές συνέπειες για το παιδί τους από αυτούς οι οποίοι τελικά χωρίζουν.

Σε κάθε σχολική τάξη σχεδόν πάντα υπάρχει ένα παιδί πιο απομονωμένο από τα άλλα. Το παιδί εκείνο που αν και επιθυμεί να λάβει μέρος στις δραστηριότητες και να συμμετάσχει στα παιχνίδια των συμμαθητών του, νιώθει μη επιθυμητό με αποτέλεσμα να παραμένει μόνο του σε έναν αέναο αγώνα αποδοχής.

Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί. Τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές των πάντων και τα κριτήρια επιλογής φίλων ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την οικογένεια καταγωγής. Έτσι, ένα παιδί μπορεί να απομονωθεί εξαιτίας κάποιου εξωτερικού χαρακτηριστικού του (παχυσαρκία, μυωπία, ατημέλητη εμφάνιση κ.α.), εξαιτίας κάποιας δυσκολίας του στα μαθήματα ή της συμπεριφοράς του (επιθετικότητα).

Διαβάστε Περισσότερα