Ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς μέσα στην οικογένεια είναι πολύ σημαντικός. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, όπου η μητέρα τείνει να εργάζεται και να περνάει αρκετές ώρες εκτός σπιτιού, η παροχή βοήθειας ως προς την ανατροφή των παιδιών από τον παππού και την γιαγιά είναι επιβεβλημένη. Αν προσθέσουμε σε αυτή την εξίσωση και το θέμα της οικονομικής κρίσης,η οποία περιορίζει ακόμα περισσότερο τις εναλλακτικές επιλογές, τότε καταλαβαίνουμε ότι η παρουσία των παππούδων μέσα στην οικογένεια είναι αναγκαία και ουσιώδης. Για το λόγο αυτό, παρατηρούμε ότι τα παιδιά περνάνε αρκετές ώρες την ημέρα μαζί τους, αφού εκείνοι αναλαμβάνουν ένα μεγάλο κομμάτι της ευθύνης της ανατροφής τους. 

Στην εποχή μας πολύ συχνότερα σε σχέση με το παρελθόν παρατηρούμε δίδυμες ή πολύδυμες κυήσεις. Με τον όρο αυτό περιγράφονται οι κυήσεις τρίδυμων ή και παραπάνω εμβρύων. Ακόμη περισσότερο, είναι συχνότερη η επιτυχής ολοκλήρωσή τους. Αφενός η ποιότητα ζωής είναι σαφώς βελτιωμένη σε σύγκριση με το παρελθόν, γεγονός που επιτρέπει στη γυναίκα να δημιουργήσει πρόσφορο περιβάλλον για τη δημιουργία και ανάπτυξη της ενδομήτριας ζωής, αφετέρου η ιατρική επιστήμη έχει προοδεύσει αρκετά ώστε να προλαμβάνει και να αντιμετωπίζει τυχόν επιπλοκές αλλά και να υποστηρίζει με επάρκεια με τη χρήση της κατάλληλης τεχνολογίας τόσο τη μητέρα όσο και τα έμβρυα καθώς μία πολύδυμη κύηση αποτελεί κύηση υψηλού κινδύνου.

Οι εξετάσεις στην Ελλάδα υπερεπενδύονται συναισθηματικά. Συνδέονται με την πνευματική επάρκεια του παιδιού και γίνονται η ευκαιρία να αποδείξει τις ικανότητες του. Στην περίπτωση των πανελληνίων οι εξετάσεις είναι συνδεδεμένες με την πρόοδο και την εξέλιξη και συχνά θεωρούνται ο μόνος δρόμος για την επαγγελματική αποκατάσταση κατά την ενηλικίωση.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, δεν είναι περίεργο επομένως γιατί οι εξετάσεις φορτίζουν με άγχος όλα τα εμπλεκόμενα μέλη κάθε χρόνο. Τα παιδιά ανησυχούν ότι σε μια ενδεχόμενη αποτυχία, θα απογοητεύσουν τους σημαντικούς άλλους, θα γίνουν αποδέκτες αρνητικών σχολίων και κριτικής αλλά και θα διαψεύσουν τις προσδοκίες που οι ίδιοι έχουν για τον εαυτό τους. Όμως για τους ίδιους περίπου λόγους φοβούνται και οι γονείς.

Σε ένα διαζύγιο τα πιο ευάλωτα μέλη είναι σίγουρα τα παιδιά. Εκείνα έρχονται αντιμέτωπα με πλήθος συναισθημάτων και χρειάζεται να νιώσουν ασφάλεια και σταθερότητα. Για το λόγο αυτό ο τρόπος που οι ίδιοι οι γονείς θα χειριστούν τον χωρισμό τους, είναι καθοριστικός για την ψυχολογία τους. Δυστυχώς όμως, αρκετά διαζύγια εξελίσσονται σε αντιδικία, με δυσκολίες στην επικοινωνία και εντάσεις. Όταν αυτό συμβαίνει, τα παιδιά, βρίσκονται πάντα εν μέσω των πυρών. Χωρίς να έχουν προλάβει να πενθήσουν τον χωρισμό των γονέων, έρχεται μια πρόσθετη συνθήκη, αυτή των καβγάδων, η οποία δε τους επιτρέπει να αφομοιώσουν όλες τις αλλαγές στην καθημερινότητα, έτσι όπως διαμορφώνεται.