Το Τραύμα αναφέρεται σε μια κατάσταση όπου το άτομο βιώνει πληθώρα αρνητικών επιδράσεων που προέρχονται από μεγάλης έντασης στρεσογόνα γεγονότα (φυσικές ή προκαλούμενες από τον άνθρωπο καταστροφές, πόλεμος, τροχαία ατυχήματα, μαρτυρίες βίαιων θανάτων καθώς και υποβολή του ίδιου του ατόμου σε βασανιστήρια, τρομοκρατική επίθεση, βιασμό κ.α.) τα οποία δεν μπορεί να επεξεργαστεί ψυχικά. Η πρώιμη έκθεση του παιδιού σε τέτοιου είδους τραυματικές συνθήκες δημιουργεί ιδιαίτερα επιβαρυμένες καταστάσεις οι οποίες αν δεν εκτιμηθούν σωστά μπορεί να επηρεάσουν το παιδί κατά την ενήλικη ζωή του. Η ανάγκη παρέμβασης καθίσταται επιβεβλημένη ώστε να μειωθεί η δυσφορία και να μπορέσει το άτομο να επιστρέψει στην καθημερινή του λειτουργικότητα.  

Η διαταραχή κοινωνικού άγχους, γνωστή επίσης και ως κοινωνική φοβία, αποτελεί μία αγχώδη διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από έντονο κι επίμονο φόβο για μία ή περισσότερες κοινωνικές καταστάσεις. Εάν υπάρχει άγχος για τις περισσότερες κοινωνικές καταστάσεις, τότε πλέον η διάγνωση προσδιορίζεται ως «Διαταραχή Γενικευμένου Κοινωνικού Άγχους» (ΔΓΚΑ). Κατά κανόνα, στις κοινωνικές αυτές καταστάσεις, το άτομο θα πρέπει να εκτελέσει κάτι μπροστά σε άλλους ανθρώπους. Ένα πολύ συνηθισμένο παράδειγμα είναι το να μιλήσει κανείς μπροστά σε κοινό. Συνήθως, το άγχος εκδηλώνεται όταν οι άνθρωποι μπροστά στους οποίους καλείται κανείς να εκτελέσει κάτι είναι είτε άγνωστοι είτε θα κρίνουν είτε αντιπροσωπεύουν άτομα εξουσίας.

Η προεμμηνορρυσιακή δυσφορική διαταραχή αποτελεί μια υποκατηγορία των συμπτωμάτων του Προεμμηνορρυσιακού Συνδρόμου (ΠΣ) που συνιστούν διαταραχή. Ο καταμήνιος γυναικείος κύκλος λίγο πριν την έμμηνο ρύση, περνάει στην ωχρινική φάση (τελευταία εβδομάδα περίπου σε κύκλο 28 ημερών). Κατά τη φάση αυτήν πολλές γυναίκες επηρεάζονται τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά, εξαιτίας της απότομης μεταβολής των ορμονών. Συχνά συμπτώματα του ΠΣ είναι η αϋπνία ή αντίθετα η υπερβολική υπνηλία, το αίσθημα κόπωσης, η συναισθηματική αστάθεια, η κατακράτηση υγρών και η γενικότερη αύξηση του βάρους, η υπερφαγία, οι μυϊκοί πόνοι, η μειωμένη συγκέντρωση, καθώς και η ανησυχία κι η ευερεθιστότητα.

Η σχιζοφρένεια είναι μια νευροψυχιατρική νόσος, που ανήκει στην κατηγορία των ψυχώσεων. Τον όρο εισήγαγε ο Ελβετός ψυχίατρος Eugen Bleuler. Το βασικό χαρακτηριστικό τόσο στη σχιζοφρένεια είναι η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Ο ασθενής που πάσχει από ψυχωτική διαταραχή, έχει βέβαιες πεποιθήσεις παραληρηματικού χαρακτήρα. Οι ιδέες αυτές μπορεί να είναι παράδοξες ( πχ «με κυνηγούν εξωγήινοι») ή να εμφανίζουν αληθοφανές περιεχόμενο («η σύζυγός μου με απατά»). Το βασικό στοιχείο που διαχωρίζει όμως την παραληρηματική από τις υπόλοιπες πεποιθήσεις, είναι ότι δεν ανασκευάζεται με λογικά επιχειρήματα κι ο ασθενής παραμένει βέβαιος για την αλήθεια της, ανεξαρτήτως εξηγήσεων που του παρέχονται.