Πολύ συχνά, οι άνθρωποι που επωμίζονται τη φροντίδα ενός ατόμου με ψυχική ασθένεια δυσκολεύονται εξαιρετικά στην καθημερινότητά τους. Ο σκοπός αυτού του κειμένου είναι να προσφέρει μερικές απλές συμβουλές προς τους φροντιστές, οι οποίοι συχνά απορροφημένοι στο να προσφέρουν, ξεχνάνε ότι χρειάζονται και οι ίδιοι φροντίδα.

Ξεκινώντας, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι ο φροντιστής πρέπει να μάθει να δέχεται τον πάσχοντα από ψυχική νόσο όπως είναι στην παρούσα φάση, καθώς και να μάθει να ξεχωρίζει την ασθένεια από την υγιή πλευρά του πάσχοντα. Επιπλέον, το να φροντίζεις έναν ασθενή, δε σημαίνει ότι πρέπει να τον κάνεις και το κέντρο του κόσμου, θυσιάζοντας όλη την ενέργεια, το χρόνο και το χρήμα σε αυτόν/αυτήν.

Καθώς διανύουμε μια δύσκολη και απαιτητική περίοδο, το άγχος και η ανησυχία συχνά κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Τι συμβαίνει όμως όταν το άγχος ,ένα κινητοποιητικό συναίσθημα κατά τ’ άλλα, συνιστά την κυρίαρχη προσέγγιση στη ζωή μας;

Οι πάσχοντες από Διαταραχή Γενικευμένου Άγχους βιώνουν υψηλά επίπεδα άγχους και ανησυχίας το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για τουλάχιστον 6 μήνες, ενώ ταυτόχρονα δυσκολεύονται να τα ελέγξουν. Το υπερβολικό άγχος που αισθάνονται τους προκαλεί σημαντικού βαθμού δυσφορία ενώ ταυτόχρονα επηρεάζει αρνητικά διάφορους σημαντικούς τομείς της ζωής τους (εργασία, οικογένεια, σχέσεις) οδηγώντας σε δυσλειτουργικές συμπεριφορές.

Η κατάθλιψη είναι η πιο διαδεδομένη ψυχική πάθηση στην εποχή μας. Αρκετοί άνθρωποι υποφέρουν από αυτή, ενώ εμφανίζεται σε ήπια, μέτρια και βαριά μορφή.

Κύριο χαρακτηριστικό της κατάθλιψης είναι η απώλεια ενδιαφέροντος σε όλες σχεδόν τις δραστηριότητες για διάστημα μεγαλύτερο των 2 εβδομάδων. Το άτομο εμφανίζει μειωμένη ενεργητικότητα και ψυχοκινητική δραστηριότητα ενώ βιώνει μεταβολές στον ύπνο, την όρεξη και το βάρος του. Έχει δυσκολία στη συγκέντρωση και στη λήψη αποφάσεων, μπορεί να κλαίει συχνά ενώ διακατέχεται από αρνητικές σκέψεις, οι οποίες σε βαριές περιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνουν ψευδαισθήσεις, σχέδια αυτοτραυματισμού ή αυτοκτονίας, κ.α.