Το 1989 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε ομόφωνα την θέσπιση της Διεθνής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Convention on the Rights of the Child), η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 2 Σεπτεμβρίου του 1990 και στην Ελλάδα κυρώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992 με τον Ν. 2101/92. Η σύμβαση αυτή καθορίζει τα δικαιώματα τα οποία θα πρέπει να απολαμβάνουν όλα τα παιδιά και οι έφηβοι κάτω των 18 ετών, ανεξάρτητα από το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο, τη γλώσσα, την καταγωγή ή την κοινωνική θέση. Τα δικαιώματα αυτά, νομικά κατοχυρωμένα, εξασφαλίζουν την ευημερία και την ομαλή σωματική και ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών σε όλα τα στάδια της εξέλιξης από την γέννηση ως την ενηλικίωση.

Η κακοποίηση δεν έχει συγκεκριμένο πρόσωπο. Με την φράση αυτή,  εννοούμε ότι δεν εμφανίζεται σε πλαίσια και σπιτικά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Συνεπώς, το να υποθέτουμε ότι κακοποιητικός θα είναι ένα άτομο συγκεκριμένου φύλου ή χαμηλού μορφωτικού ή βιοτικού επιπέδου είναι τουλάχιστον αβάσιμο καθώς άλλοι είναι οι παράγοντες που ενδεχομένως οδηγήσουν ένα άτομο στον κύκλο της βίας. 

Η συναισθηματική ζεστασιά και ασφάλεια που έχει βιώσει κανείς ως άτομο στην πορεία της ανάπτυξής του, ο τρόπος που έχει μάθει να αναγνωρίζει και να εκφράζει το συναίσθημά του καθώς και το αν ο ίδιος έχει εκτεθεί σε συνθήκες βίας είναι καθοριστικοί παράγοντες για το αν θα φτάσει κάποιος σε βίαιες συμπεριφορές.

Έχουμε αναρωτηθεί, αλήθεια, τί είδους μηνύματα είναι αυτά που στέλνουμε στο παιδί μας; 

Πριν βιαστούμε να κρίνουμε το παιδί μας ως γκρινιάρικο ή με έλλειψη πειθαρχίας ή συγκέντρωσης, ας σταθούμε λίγα λεπτά να το δούμε και να το ακούσουμε. Ίσως θα ήταν σκόπιμο να αφιερώνουμε που και που λίγο χρόνο συλλογιζόμενοι πάνω στο τι επιθυμούμε και τι τελικά προσφέρουμε στο παιδί μας ως παράδειγμα και πρότυπο.

Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από μια Γαλλική δραματική ταινία φαντασίας του 2005. Μέσα σε λίγα λεπτά θα λέγαμε ότι συμπυκνώνει όλη την θεραπευτική πορεία ενός ανθρώπου, ο οποίος φαίνεται να δυσκολεύεται να αποδεχτεί τον εαυτό του και την εικόνα του, καθώς κανένας στο παρελθόν δεν του έχει δώσει αγάπη, ώστε να νιώσει ασφαλής.